Bu gece senden vazgeçme vakti...

Dünlerimin yarım kalmışlığıyla yazıyorum bu satırları


Garip bir hüzün var içimde
Sanki bir yanım hep ağlamaklı


Kaç kez söndürdüm yalnızlığımı sigaramın külünde, ben bile unuttum
Kaç kez bitirdim o adı sigaramın dumanında
Ama yine de, sevdamı kırık kalemimde harcayamadım



Bir fotoğrafa bakıyorum şimdi

Resmi de hayalim gibi, ben gibi, dünlerim gibi
Yarım kaldı bir ocak sabahı
Şimdi düşünüyorum da yarım kalan kimin düşüydü acaba!



Sevmekse, en büyüğünden seviyorum ama

Geleceğimde yok artık, dünlerime bıraktım onu
Sinsice akan zamanlara kattım sırtımdaki yaralarımı
Şimdi ismi ritimsiz kalp atışlarımda saklı


Ne yapalım bedenimize hapsolmuş ruhlarımızı ben özgürleştirdim,
o yapamadı
Şimdi o mahkum ben özgürüm
İki kişilik bir yürek bu
Artık ben yetemiyorum içine
O'na verdikçe küçülüyor, küçücük oluyor gözümde


Acı bir gerçek kıpırdıyor artık hayatımın sayfalarında
Rüzgar kulaklarıma fısıldıyor; ''giden gitti'' diyor ''bekleme''



Yüreğimde onun için büyüttüğüm sevdamı hançerlediği vakit

Dünya dönmekten vazgeçti onun için sanki
Bir ocak sabahı ben ondan vazgeçtim
Ama sevgimden vazgeçmedim


Anlamak biraz zor, neden mi böyle
Çünkü bütün benliğimle, duygularımla ve sevgimle
o KADINI yaratan benim
Olduğu gibi kabullenmek de bana düşerdi tabiiki özellikle de savunmak
O'nu herşeyiyle sevdim ben
Sevdim ve yarattım Bu uğurda herşeyimi kaybetsem bile
Ne demiş üstad; ''Güzelliğin beş para etmez, bu bendeki aşk olmasa''
Şimdi bir hiç değilsen bunu benim sevgime borçlusun!!!


Keşke Son Kurşunu YÜreĞİme Sıksaydın